Ang algorithm ng social stupidity ay hindi resulta ng mga social network

Pagsusuri kung paano ang digital revolution e Facebook o kaba ay nagtulak sa pagbaba ng katalinuhan ng mga species, nang hindi ang tanging dahilan

Ang artikulong ito ay direktang kumukuha ng cue nito mula sa "Sino sa nakalipas na 10 taon ng American Life ang naging kakaibang hangal - Ito ay hindi lamang isang yugto" ("Bakit ang huling 10 taon ng buhay ng mga Amerikano ay naging sobrang katangahan - At ito ay hindi lamang isang yugto") ni Jonathan Haidt, social psychologist sa Stern School of Business ng New York University, na inilathala sa authoritative American magazine na "The Atlantic".
Ang artikulo ni Dr. Haidt ay lubos na tumama sa akin at naisip kong isama ang mga pangunahing tesis nito sa mas "lokal" na mga kaisipan at pagmumuni-muni na matagal nang umiikot sa aking isipan, na may kaugnayan sa isang mas malawak na paksa: ang katalinuhan ng mga species - o kung hindi man - ng sangkatauhan, na may kaugnayan sa isang serye ng mga mekanismong panlipunan na itinakda sa huling sampu o labinlimang taon ng mga partikular na algorithm na ginamit sa pagdating ng mga partikular na algorithm. pangunahing mga social network (Facebook, Instagram, kaba at iba pa).
Ang thesis ay umalis sa imahe, gawa-gawa ngunit hindi masyadong marami, ng Tore ng Babel: ang gawain ng hamon ng tao sa Diyos, ang pinakamataas na gawa ng pagmamataas na pinarurusahan ng Kataas-taasan hindi sa pamamagitan ng pagwasak dito tulad ng Sodoma at Gomorra, ngunit sa isang mas banayad at marahil mas malupit na paraan, na ginagawang hindi kayang maunawaan ng mga tao ang isa't isa.
Kung ano ang nangyari sa mga nakaraang taon sa “Wala na ang Estados Unidos”, na ang pagkakawatak-watak at kawalan ng komunikasyon ng mga posisyon hindi lamang sa pagitan ng iba't ibang partido, ngunit sa loob ng parehong partido at pamilya, ay naging isang pinagtatalunang lugar "sa pagitan ng dalawang magkaibang bansa na nag-aangkin ng parehong teritoryo".
At ano ang magiging hitsura ng ating modernong Tore ng Babel? L'internet ng Social Media at ang kanilang pagkabalisa sa monetization. Tingnan natin kung paano at bakit.

Ang tatlong layunin ng pagliligtas ng Internet mula sa… mismo

Noong ang Net ay (o pinaniniwalaan na) Eden

Nagkaroon ng isang paunang sandali, ganap na naranasan ng aking sarili, kung saan internet ito ang bagong Lupang Pangako. Isang lugar kung saan ang isang tao ay kayang makipag-usap (hindi magkabanggaan, ngunit harapin, upang maunawaan ang pananaw ng iba), potensyal na kasama ang natitirang bahagi ng buong planeta, alam muna nang sapat ang wikang Ingles, pagkatapos ay natutong gumamit ng Google translator.
Oo, paminsan-minsan ang isang siga ay maaaring mangyari (literal na isang "alab", isang pagtatalo sa Net) ngunit sa pangkalahatan ay nananatiling isang personal na paghaharap, o sa anumang kaso sa loob ng mahusay na tinukoy na mga grupo.
Sa kabilang banda, isang buong bagong uniberso ng kaalaman at pagkakataon ang nagbukas, medyo katulad ng nangyayari sa "The Espanse" sa pagbubukas ng Ring patungo sa walang katapusang mga bagong mundo.
Nakakalungkot na sa huli, tulad ng sa serye sa TV sa PrimeVideo (kinuha mula sa isang literary sci-fi saga nina Daniel Abraham at Ty Franck sa ilalim ng pseudonym na James SA Corey), sa halip na ilunsad ang ating mga sarili nang walang takot at ebolusyonaryo patungo sa hindi alam, umatras kami. sa ating lumang mahirap na lohika ng tribo.
At patuloy tayong nakikipagdigma sa isa't isa, sa lahat ng antas, mula sa mga kapitbahay hanggang sa mga kalapit na bansa.
Mag-ingat, bagaman: ang social media mismo ay hindi ang tunay na problema. Sa simula nagtrabaho sila nang mahusay, na nagpapahintulot sa lahat na palawakin at pamahalaan ang kanilang bilog ng mga kaibigan, upang mabawi ang mga lumang contact na nawala, marahil dahil sa distansya.
Hanggang sa ang mga ugnayan ng tao ay limitado sa sariling "digital village", marahil ay nakakatugon sa mga bagong tao paminsan-minsan at nakikipagkaibigan kung ito ang kaso, ang lahat ay nagpapatuloy nang maayos, tulad ng nangyayari sa isang maliit na bayan o sa isang kapitbahayan "sa antas ng tao".
At narito ang pangunahing konsepto: sa antas ng tao. Hindi kotse, hindi negosyo.

Ang kinabukasan ng social media sa pagitan ng mga pagkakataon at panganib...

2011-2015: ang Pagbagsak ng… “Bagong Tore”

Ang artikulo sa "The Atlantic" ay gumagawa ng isang tumpak na pagsusuri sa mga pangyayari sa lipunan at pulitika ng Amerika na hindi namin interesadong puntahan dito; kung ano ang interes sa amin ay ang pagkakakilanlan at kahulugan ng mga pangunahing sanhi, na kung saan din namin ay nakatikim ng mga pinaka-nakakapinsalang epekto sa loob ng ilang taon: polariseysyon at sukdulan ng mga posisyon, pagkawala ng kakayahang magkumpara at pag-uusap, labis na pagpapasimple ng magkasalungat na mga tesis, pagtaas ng hindi makatarungang panlipunang pillories, histerikal na masa! (hindi, ito ay isang quote lamang).
Magsimula tayo sa kasaysayan ng tao, na higit sa lahat sa mga nagdaang siglo ay nailalarawan, lampas sa mga salungatan at hindi pagkakaunawaan, sa pamamagitan ng isang pangkalahatang drive tungo sa malakihang kooperasyon.
Habang tumataas ang bilis ng pagpapalaganap ng impormasyon, lalong naging mahirap na ituring ang iba bilang mga kaaway, na hindi karapat-dapat na tawaging tao.
Kahit na ang mga naninirahan sa pinakamalayong mga bansa at may pinakamaraming magkakaibang mga kaugalian ay hindi lumilitaw na alien sa atin, kapag mayroon tayong pagkakataon na mas makilala sila.
Sa una salamat sa radyo at pahayagan, pagkatapos ay salamat sa lalong mabilis na paraan ng komunikasyon sa masa (satellite television, internet) ang buong planeta sa wakas ay natagpuan ang sarili na agad na konektado: ang tinatawag na "Global Village", kung saan ito ay lalong maginhawa upang makipag-usap, makipagkalakalan, hindi pumunta sa digmaan.
Ang teknolohikal na pag-unlad ay tila higit na magtutulak sa atin patungo sa isang kooperatiba na hinaharap: sa pamamagitan ng pagsanib sa pwersa ng lahat ng mga bansa ay nakagawa tayo ng mga kakila-kilabot na proyektong pang-agham (ang International Space Station, CERN, kung saan ang web). Ngunit sa isang punto ay may nangyaring mali.
Dumating na ang mga button na "like", "retweet", "share".

Pagsasabwatan, pekeng balita at xenophobia: mapanganib na digital mix

Ang magkasalungat na papuri ng Manzonian crowd

At kung ano ito, ang ilan sa inyo ay maaaring naisip sa puntong ito.
Pagkatapos ng lahat, ito ay tiyak na ang posibilidad ng pagpapahalaga at pagbabahagi ng anumang bagay sa mabilisang, ang pinaka-masaya at nakapagpapasigla na bahagi ng kasalukuyang mga social network.
Ang problema ay ang bagong pakikipag-ugnayan na ito ay nagdulot ng isang mapangwasak na epekto: ang pagtindi ng viral dynamics.
Dahil naging mas mahalaga na pasiglahin ang "likes" at "shares" sa Facebook, halimbawa, binuo ang mga algorithm na nagpapakita sa bawat user na hindi na kung ano ang ini-publish ng kanyang mga kaibigan sa magkakasunod na pagkakasunud-sunod, ngunit lahat ng bagay na higit na humahantong sa kanya na mag-click sa "like" at "share".
Ang isang serye ng siyentipikong pananaliksik ay kasunod na nagpakita na ang mga post ang nag-trigger ng matinding emosyon, lalo na ang galit sa mga grupo ng mga tao sa labas ng iyong circle ng mga kakilala, ang mga pinaka-malamang na maibahagi. Yung mga nagviral, kung tutuusin.

Metaverse: pagtuklas sa hinaharap na uniberso ng Internet...

Ang pag-post ay katumbas ng isang tunay na lottery

Kaya mag-post ng isang bagay Facebook su kaba ito ay naging katumbas ng paglalaro ng lotto.
Kung ikaw ay mapalad na ang iyong post ay maaaring positibong mag-viral, maibahagi ng libu-libo, milyon-milyong mga tao at, kung nagustuhan, magkakaroon ka ng iyong mga araw ng katanyagan sa Net.
Ngunit kung sa ilang kadahilanan ay napalampas mo ang shot, maaari mong mahanap ang iyong sarili sa mga kamay ng Manzonian crowd at literal na magdusa ng lynching sa pampublikong plaza na, gayunpaman "virtual", ay magkakaroon ng napakaseryosong epekto sa iyong totoong buhay. Ang aking, isang guro, ay sinusubukan araw-araw upang maunawaan ang aking mga estudyante sa gitnang paaralan.
Sa pamamagitan ng pagbabago ng mga patakaran ng laro, nang hindi iniisip ang mga posibleng kahihinatnan, ang hindi tapat (peke at kinikiling na balita upang makakuha ng madla) at dynamics ng grupo ay hinikayat.
Hindi na tayo kumikilos batay sa ating mga tunay na kagustuhan, ngunit sa mga nakaraang negatibong (mga parusa) at positibong (mga gantimpala) na karanasan ayon sa mga tuntunin ng grupong ating kinabibilangan.
Pagpapatibay ng lohika at pagnanais para sa kumpirmasyon at pagtanggap, na humahantong sa bawat isa sa atin na umayon sa ating karamihan.
Isang engineer ng kaba na nagtrabaho mismo sa "retweet" na buton sa kalaunan ay nagsiwalat na pinagsisihan niya ito, napagtantong nagpahinga siya kaba mas masamang lugar.
Sino ang nakakaalam kung ano ang iniisip ni Elon Musk tungkol dito? Ang mga inapo ang hahatol.
Ngunit ito ay maaaring, ang pagkilala sa kanya, ang simula ng isang malaking pagbabago, dahil sa kanyang pinakabagong mga pahayag pagkatapos ng kanyang pagkuha ng kaba.

Video alarma ng isang teenager laban sa pang-aabuso sa Internet

Ang tiwala na iyon ngayon ay bumagsak sa susunod

Sa kasaysayan, ibinatay ng mga sibilisasyon ang kanilang pagkakaisa sa pagbabahagi ng dugo, relihiyon, pagkakaroon ng mga kalaban upang labanan.
Sa kabilang banda, mayroong tatlong pangunahing "social column", na kinilala ng mga sosyologo, na sumusuporta sa isang modernong sekular na demokrasya, tulad ng mga European states halimbawa.
Ang mga ito ay: "Ang share capital", o ang mga social net bilang malawak hangga't maaari na may mataas na antas ng tiwala sa isa't isa; ang "malakas na institusyon", ibig sabihin, makapangyarihan, kinikilala, mahusay at karapat-dapat sa pagtitiwala ng mga mamamayan; ang "Mga Ibinahaging Kuwento", na may malaking mayorya na kinikilala ang kanilang kahulugan at pagiging tunay.
Sa kasamaang palad, ang mga mekanismo ng viral ng modernong mga social network ay humina sa lahat ng tatlong salik na ito, lalo na mula 2009 pataas.
Mula sa lohika ng maliit na grupo hanggang sa obsessive na paghahanap para sa "viality", maraming mga user ang nagsimulang magbahagi ng personal at sensitibong data sa isang malaking bilang ng mga perpektong estranghero, sinusubukang makakuha ng pinakamataas na bilang ng mga pahintulot; ngunit ang "mga kaibigan" sa gayon ay nakuha sa huli ay mga estranghero, na marahil ay hindi kailanman nagkaroon ng di-tuwirang paghaharap.
Sila ay "mga tagasunod", "mga humahabol" na nananatiling tapat sa iyong pagkatao hanggang sa siya ay "nag-iisip sa kanilang mga iniisip", ngunit na handang ipako siya sa krus sa sandaling siya ay umalis sa kanilang mga riles.

Swiss Internet 8 beses na mas mabilis sa unibersal na serbisyo

Mula sa "confrontation squares" hanggang sa mga eksibisyon

Kaya't ang mga social platform ay nagbago mula sa "confrontation squares" hanggang sa "exhibition squares", kung saan salamat sa kapangyarihan ng isang button na nagbibigay-daan sa iyong magbahagi ng nilalaman sa isang pag-click, nang walang anumang pagsisikap at marahil nang hindi man lang ito nabasa at lubos na nauunawaan, at nang walang anumang limitasyon ng mga oras kung saan ang nilalamang ito ay maaaring ibahagi sa ganitong paraan, mathematically na humahantong sa mga phenomena ng pinakamatagumpay na postsfusion ng exponential diffusion.
At sa pagsilang ng tunay na "hukuman ng mga tao", sa mas mabilis at markadong paraan kumpara sa maaaring mangyari bago ang panahon ng internet. Ang mga apoy sa gayon ay nagiging hindi makontrol na apoy na nagpapakain sa kanilang sarili, kung saan ang pinaka-agresibo at ekstremistang mga posisyon ay nanalo sa lahat ng iba pa para sa kanilang "emosyonal na kapangyarihan".

Podcast, apatnapung taon ng pangitain ni Elon Musk mula sa Web hanggang Mars

Ang maling prinsipyo na "ang isa ay nagkakahalaga ng isa"

Natuklasan ng pananaliksik ng mga political scientist na sina Alexander Bor at Michael Bang Petersen na isang maliit na subset ng mga tao sa Social Media siya ay labis na nag-aalala sa pagtataas ng kanyang katayuan sa lipunan at handang gumamit ng pagsalakay upang gawin ito.
Inaamin ng ganitong mga tao na, sa mga online na talakayan, madalas nilang minumura o tinutukso ang kanilang mga kalaban at hinaharang ng ibang mga user o iniuulat para sa hindi naaangkop na mga komento.
Sa walong kasunod na pag-aaral, natuklasan nina Bor at Petersen na ang pagiging online ay hindi ginagawang mas agresibo o pagalit ang karamihan sa mga tao; sa halip, pinahintulutan nito ang maliit na bilang ng mga agresibong tao na salakayin ang mas malaking grupo ng mga biktima.
Ang isang maliit na bilang ng mga agitator ay maaaring mangibabaw sa mga forum ng talakayan.
Napag-alaman ng karagdagang pananaliksik na ang mga kababaihan at mga Black na tao ay hindi katumbas ng panggigipit, kaya ang digital public square ay hindi gaanong nakakatanggap sa kanilang mga boses.
Kaya't ang pagtitiwala sa mga institusyon, maging sila man ay gobyerno o kultura o siyentipiko, ay hindi lamang kinukuwestiyon ngunit naputol sa libu-libong mga fragment, kung saan ang prinsipyong "one is worth one" ay kinakansela ang anumang anyo ng awtoridad at nararamdaman ng sinuman na may karapatan na talakayin ang quantum physics o nuclear energy sa isang physicist, immunology sa isang immunologist, social phenomena sa isang sociologist.
Lahat na parang ang kanyang kaalaman (madalas na mas mababa kaysa sa wala) sa mga pinaka-kumplikadong paksa, nakuha sa ilang pagbabasa sa internet, ay magbibigay-daan para sa pantay na paghahambing sa mga nag-aaral sa kanila sa loob ng mga dekada.
Kaya naman, sa pagkawala ng tiwala sa mga institusyon (hindi lamang sa mga gobyerno, kundi pati na rin sa mas simpleng mga unibersidad at kanilang mga kinatawan, mga mananaliksik ng anumang disiplina), wala nang ibinahaging kasaysayan o may kaalamang awtoridad na dapat sumangguni.
Sa mga pakikipag-chat sa paaralan sa pagitan ng mga magulang, ang bawat pedagogical na aksyon ng guro ay tinatanong. Nasa mga grupo ng social media Ang pseudo-science ay nagngangalit, dahil ang pagpunta "laban sa nangingibabaw na kaisipan" ay cool na anuman ang kahulugan ng kung ano ang nakasaad, at madalas sa panganib nito sa kalusugan at lipunan.
Ngunit walang pagkakaisa kahit na sa protesta para sa sarili nitong kapakanan: ang buong madla, sa katunayan, ay nagkapira-piraso tulad ng isang salamin na nabasag sa isang libong piraso na "nagpapakita ng maliwanag sa isa't isa".

Ang krisis sa Ukraine at ang "digital na responsibilidad" ng pekeng balita

Ang nakakabahalang pagkamatay ng kompromiso

Ang mga modernong Konstitusyon ay ipinaglihi upang maiwasan ang ilang mga pangyayari na kilala na ng kanilang mga burador.
Ang mahinang punto ng isang demokrasya ay ang "ligalig at marahas na pagnanasa" na maaaring makaapekto sa mga demokratikong komunidad, na samakatuwid ay nangangailangan ng mga mekanismo ng paglamig, upang pabagalin ang mga impulses, upang mabigyan din ang mga tagapangasiwa ng oras at paghihiwalay na kinakailangan upang maisip ang masalimuot, sapat na mga sagot at solusyon, hindi improvised sa emosyon ng sandaling ito.
Ang konsepto ng kompromiso, nakaranas ng higit pa at mas negatibo sa mga nakaraang taon, gayunpaman ay may sarili nitong tiyak na panlipunang halaga, ang pagpupulong sa pagitan ng magkasalungat na posisyon, pag-unawa sa pananaw ng isa't isa at paghahanap ng mga karaniwang estratehiya upang malutas ang mga pangunahing problema sa lipunan.
Sa halip, ang bilis ng mga reaksyon sa malalaking virtual na mga parisukat na ibinigay sa amin ng mga kumpanya ng teknolohiya ay nagbalik sa lahat sa mga pag-aaway ng tribo, na nagpapasigla sa tendensiyang hatiin tayo sa mga koponan o partido kung saan ang poot sa mga kalaban ay nangingibabaw sa anumang pagnanais para sa paghaharap.
Kaya't ang bawat halalan sa pulitika ay nagiging labanan upang pigilan ang tagumpay ng mga kalaban sa lahat ng paraan at ang malalim na kahulugan ng demokrasya ay nawala sa isang sagupaan ng mga tagahanga.
Sa ganitong paraan, ang mga personalidad tulad nina Beppe Grillo sa Italy, Boris Johnson sa England, Donald Trump sa States ay hindi naging sanhi ng pagbagsak ng tore, ngunit sinamantala nang husto ang kinetic energy nito, nagawang maunawaan ang nakakagambalang potensyal nito at ibigay ito sa kanilang pabor.
Nang walang masyadong maraming pag-aalala tungkol sa mga kahihinatnan sa isang antas ng lipunan. At sa aba sa pakikipagkapatiran sa kaaway (kahit hanggang sa makarating ka sa upuan), aba sa sibil na pagtalakay ng mga merito sa kalaban sa pulitika, kahit na gumawa siya ng mga tamang pahayag: ito ay katumbas ng krimen ng High Treason.
Ito ay isang kababalaghan na pinalala ng takot sa bahagi ng mga institusyon, na sa sandaling masulyapan nila ang isang posibleng shitstorm (sa literal "bagyo ng tae”) para sa mga pahayag ng isa nilang miyembro, legal man itong kinatawan, propesor, mamamahayag, nagmamadali silang dumistansya rito.
Ang kanilang awtoridad, marahil ay nakuha sa loob ng mga dekada o kahit na mga siglo, ay isinakripisyo sa altar ng mga diyos Mga Korte sa Network.

Photogallery, ang mga cartoon na nagpapalayas sa mga takot sa web

May convergence sa pagitan ng magkasalungat na extremism

Bumalik tayo sa kung ano ang "nagsisisi" na inhinyero kaba, na pagkatapos makipagtulungan sa paglikha ng Retweet button ay nagsulat: "Ito ay tulad ng pag-abot ng isang apat na taong gulang na baril."
Ang isang tweet ay hindi aktwal na pumatay ng sinuman, ngunit maaari itong masaktan, lalo na kung ito ay kinuha at ibinahagi nang walang kahirap-hirap at walang pag-aalinlangan ng libu-libo o milyon-milyong tao.
Kaya higit sa isang 38 kalibre, maaaring sabihin ng isa na ang Social Media Binigyan tayo ng mga moderno ng dart gun, na may mga "darts", na kahit na hindi sila pumatay (maliban na lang kung tamaan ka nila sa mata), tiyak na nagdudulot sila ng pinsala.
At naghatid sila ng isang bilyon, nang walang pagtatangi sa lahat, na nagsimulang maghagis ng darts sa isa't isa tulad ng mga bolang papel sa isang klase sa ikaanim na baitang.
Minsan ang kapangyarihang ito ay nagbunga: ang pagkakalantad ng sistematikong sekswal na pang-aabuso sa ilang mga kumpanyang Amerikano, halimbawa, ay hindi magkakaroon ng parehong epekto kung wala ang mga paraan.
Sa kasamaang palad, gayunpaman, ang mga kaso ng hustisya ay ang pagbubukod, sa dagat ng pananakot at kawalan ng katarungan.

Mayroong isang makabagong Internet para sa mga institusyong pananaliksik sa Switzerland

Ang pagsalakay ay ang makina ng isang huwad na lipunan

Sa isang walang disiplina na klase, ang mga pinuno ay ang mga mas agresibong lalaki at babae na mga mag-aaral, at ganoon din ang nangyayari sa mga social network kung saan ang pinaka-agresibo o ang pinaka-"iconic" na karakter ay ang mga master.
Kaya nangyayari na ang pinaka-matinding mga palawit sa pulitika, pareho sa kaliwa at sa kanan, ay gumagawa ng higit na ingay sa kapinsalaan ng mga katamtaman na madalas na sumusuko sa alon, dahil din sa takot na madaig.
At ito ay hindi nagkataon na ang mga posisyon ng mga palawit na ito ay madalas na nag-tutugma, kahit na tila kabaligtaran, salamat sa "horseshoe" na epekto, na na-teorize sa agham pampulitika ng manunulat na si Jean-Pierre Faye.
Ang "darts" ng Social Media nagbibigay sila ng higit na kapangyarihan at boses sa mga sukdulan sa pulitika habang binabawasan ang kapangyarihan at boses ng katamtamang mayorya.
Ang The Hidden Tribes na pag-aaral ng pro-democracy group na More in Common ay nagsurvey sa 8.000 Amerikano noong 2017 at 2018 at natukoy ang pitong grupo na may mga paniniwala at gawi.
Ang mga pinakamalayo sa kanan, na kilala bilang "mga konserbatibo sa pagboto," ay binubuo ng 6 na porsyento ng populasyon ng US. Ang grupong pinakamalayo sa kaliwa, ang "mga progresibong aktibista," ay binubuo ng 8 porsiyento ng populasyon.
Ang mga progresibong aktibista ay sa ngayon ang pinaka-prolific na grupo sa Social Media: 70 porsiyento ay nagbahagi ng pampulitikang nilalaman noong nakaraang taon. Sumunod ang mga debotong konserbatibo, sa 56 porsiyento.

Mula sa simula ng "metashopper", ang mamimili ng hinaharap...

Kumpirmasyon Bias "ay" ang Web?

Sa pag-iisip ng tao ay may posibilidad na isaalang-alang lamang ang ebidensya na nagpapatunay sa tesis ng isang tao, ang tinatawag na "Confirmation Bias".
Ito ay isang bitag na nahuhulog tayong lahat, kahit na ang mga dapat na mas alam ang siyentipikong pamamaraan kaysa sa iba.
Ilang beses na ang mga artikulong pang-agham na naging napakalayo sa "labas" ng mga pangkalahatang paniniwala ng sandaling ito, habang nagdadala ng mga malinaw na argumento o patunay, ay binabalewala ng siyentipikong komunidad sa loob ng maraming taon, hanggang sa ang mga sumunod na pagtuklas ay naging imposible na huwag pansinin ang mga ito?
Bago pa ang malaganap na social media, ang parehong mga search engine tulad ng Google, na walang epektibong "fact checking" system, ay nagpapalakas ng mga teorya ng pagsasabwatan (hindi pa talaga tayo nakakapunta sa Buwan, patag ang Earth, itinanghal ang 11/19, wala ang COVID-XNUMX...).
I Social Media pinalala nila ang mga bagay dahil hindi nila hinihikayat ang pakikipag-ugnayan "sa labas ng iyong bubble", ibig sabihin, paghaharap sa mga taong hindi katulad ng iyong mga opinyon at marahil ay mas nakakaalam ng ilang paksa kaysa sa iyo.
Kung ihahambing ang ating sarili sa isang space engineer o isang seryosong mamamahayag sa agham, madali nating ma-verify ang kasinungalingan ng ilang mga ad hoc na "patunay" (tingnan halimbawa ang kaso ng ugnayan ng bakuna-autism na lumabas na isang tunay na scam, na patuloy nilang ginagawa. huwag maniwala ng iilan).
Ngunit ang bias ng kumpirmasyon, kasama ang bubble effect ng mga bagong algorithm, ay nagtutulak sa amin sa ibang direksyon.
Kaya, kapag ang 99 porsiyento ng mga climatologist ay nagpatunay na ang pagbabago ng klima ay may anthropic na pinagmulan at mas mababa sa 1 porsiyento ang nagpapatunay sa kabaligtaran, para sa ilan ang paghahambing ay patuloy na limampu't limampu (dito ang tradisyonal na media at ang kanilang talk show). At nahahanap natin ang ating sarili sa isang mabisyo na loop kung saan lahat tayo ay natalo, simula sa katotohanan. Sa katunayan, mula sa siyentipikong katotohanan ...

Virtual Reality at Metaverse sa dalawang paaralan ng Inspired cycle